La Simpla Vortaro de Esperanto

Vorto: Gajo

Vira antaŭnomo latindevena.
- Gajo Julio Cezaro
- vin salutas Gajo, la gastiganto de mi
- Rimarko: PIV2 listigas la nomon en aparta artikolo, kiel homonimon de la Fundamenta radiko; tamen ŝajnas, ke la antaŭnomon eblas rigardi derivaĵo el la responda radiko; eĉ se historie tia derivo estas dubinda, iuj homoj perceptas la nomon tiel, kaj tia vidpunkto estas avantaĝa por Esperanto.
- Rimarko: Dum sia frua periodo Latino malhavis apartan literon por [g]; anstataŭe estis uzata C. Kiam la romanoj elpensis diakritaĵon G (t.e. C kun diakrita streketo), la antaŭnomo tamen dum longa tempo restis ĉe la tradicia skribo per C; en Esperanto estas nenia motivo imiti tiun misskribon, tiom malpli, ke ĝi kolizias kun aliaj vortoj propre Esperantaj. La skriboj kiuj ĉiam kapablis distingi inter g kaj k (ekz-e la greka) konservis la ĝustan sonformon kun [g].