Vorto: -obl

  1. Sufikso signifanta, ke la priparolata objekto enhavas ĝuste ian kvanton tiomfoje, kiom montras la radiko.

    • dudek estas la kvaroblo de kvin

    • sepoble tri estas dudek unu

    • ili kolektis duoble da pano

    • duoble pli ol ĉio, kion li havis antaŭe

    • li havis en tiu jaro centoblemezuran rikolton

    • en la spaco naĝis miloblaj fluoj da homaj pensoj

    • mia laboro valoras kelkoble pli, ol kiom vi donas al mi por ĝi

    • la posedo de Biblio estas por nia literaturo pli grava akiro, ol la posedo de multoble pli granda kvanto da aliaj verkoj

    • dum la 19a jarcento la terloĝantaro duobliĝis

En aliaj lingvoj

    • La germana: -fach
    • La hungara: -szor, -szer, -ször
    • La portugala: sufixo multiplicativo