Vorto: -is

  1. Finaĵo de la preterito, uzata.

    • a. por paroli pri okazo antaŭ nun.

      • ekskuiĝis la tero

      • en la jaro 1905 mia karmemora patro komencis la publikigadon de kvarlingva frazeologio-proverbaro, super kiu li laboris kun amo en la daŭro de longa tempo

    • b. por rilatigi okazon al alia antaŭa.

      • mi redonas al vi la monon, kiun vi pruntis al mi

      • aperas prudento, kiam pasis la momento

En aliaj lingvoj