Vorto: ĉef-
-
Prefikso formanta substantivajn radikalojn al kiuj ĝi atribuas la sencon «la plej grava» aŭ «la plej altranga».
a. Ĉe la ulaj radikaloj ĉef- indikas personon unuarangan, eventuale kun ordona potenco super la aliaj samgrupanoj: ― aŭ kun nur ranga supereco.
ĉefinĝeniero, la brita ĉefministro
la ĉefredaktoro tre zorgas pri la lingvaĵo de la revuo
li atingis la rangon de ĉefserĝento
ĉefkelnero
ĉefesperantisto en Francujo
verkoj de ĉefmajstroj
la ĉefanĝelo Miĥaelo
kunveniginte ĉiujn ĉefpastrojn kaj skribistojn de la popolo, li demandis al ili, kie la Kristo devas naskiĝi
la ĉefepiskopo mem devis meti al ŝi la kronon sur la kapon
ĝenerala ĉefmilitestro
la generalo Nitager, la ĉefestro de la armeo
li ekzekutigis sian ĉefpolicanon
b. Ĉe la aĵaj radikaloj ĉef- indikas aferon plej gravan aŭ unuarangan inter la samspecaj.
ĉefaltaro
ĉefideo
rivero eliras el Eden kaj de tie ĝi dividiĝas kaj fariĝas kvar ĉefpartoj
amas la ĉeflokojn ĉe festenoj, kaj la ĉefseĝojn en la sinagogoj
la ŝipo ennaĝis en la havenon de la belega ĉefurbo
politikaj ĉefartikoloj
la nuna kastelo, kaj precipe ĝia ĉefturo, estis rekonstruita
la ĉefpreĝejo de la malnova flandra urbo Dendermondo
atingi la ĉefvojon al la vilaĝo
En aliaj lingvoj
- La nederlanda: hoofd-
- La norvega: hoved-
- a. La pola: główny..., naczelny...
- La rusa: арх(и)-, обер-, прото-, главный, старший
- b. La pola: główny...
- La rusa: главный, ведущий, передовой